Jak wiesz, praca w Linuksie opiera się na operacjach na plikach i katalogach: wyszukiwaniu, przenoszeniu, przeglądaniu i kopiowaniu. Dlatego te umiejętności są niezbędne dla każdego użytkownika, który chce skutecznie pracować w systemie Linux. Ten artykuł pomoże ci zrozumieć wszystkie te problemy i poczuje się pewny "komunikacji" z Linuksem.
Podstawowe operacje są wykonywane w trybie konsoli.
Aby utworzyć katalog, po prostu wpisz "mkdir" i nazwę folderu po nim. Usunięcie jest podobne, ale zamiast "mkdir", określ "rmdir".
Możesz znaleźć nazwę bieżącego katalogu, używając "pwd". Aby wyświetlić jego zawartość, użyj "ls". Wygląda to tak:
pwd / home / a / newdirectory
ls / home / a / newdirectory
Po poleceniu napisz ścieżkę do potrzebnego katalogu.
Aby wyświetlić wszystkie informacje na temat katalogu, który Cię interesuje, użyj przełącznika -l dla "ls".
Ls wyświetla zawartość folderu w kolejności alfabetycznej. Jeśli chcesz sortować według daty lub w odwrotnej kolejności, użyj odpowiednio klawiszy -t i -lrt.
Jeśli chodzi o pracę z plikami, składa się z trzech prostych kroków:
- kopiowanie;
- poruszające;
- usunięcie.
Kopiowanie odbywa się za pomocą polecenia "cp", move - "mv" i delete - "rm".
Wystarczy wymienić polecenie i pełną nazwę pliku wraz z rozszerzeniem, na którym chcesz wykonać pewne działanie. Na przykład:
cp file1.bkp
Podczas przenoszenia określ także katalog docelowy:
mv file1.bkp newdirectory
Teraz zastanówmy się, jak przeprowadzić wyszukiwanie w systemie Linux. Polecenie "znajdź" pomoże nam w tym, co pozwala na wyszukiwanie według wszystkich możliwych kryteriów: według typu, właściciela, daty lub ostatniego dostępu. Na przykład:
find.-name "myfile"
Możesz również wyszukiwać według obecności określonego znaku w nazwie. Spróbujmy znaleźć wszystkie pliki, których nazwa zawiera literę "z":
find.-name "* z *"
Aby wyjaśnić kryteria wyszukiwania według typu, należy podać klucze: -f (pliki), -d (katalogi):
find.-type f
Aby wyszukać określony rozmiar, wprowadź:
find.-size, a następnie liczba odpowiadająca rozmiarowi. Dodając "c" lub "k", możesz ustawić wartość odpowiednio w bajtach lub kilobajtach.
Kompresja odbywa się za pomocą "gzip" i "bzip2". Są one całkowicie identyczne pod względem funkcji, z wyjątkiem gzip pozwala na zapisanie nazwy, a także znacznik czasu.
Aby utworzyć archiwum, użyj polecenia "tar". W przypadku dłuższej pracy zarejestruj klucze:
-c - utwórz archiwum;
-x - rozpakowywanie;
-v - wyświetla listę zarchiwizowanych plików;
-z - skompresuj z gzipem;
-j - kompresja bzip2.
Polecenie cpio jest przydatne do wyodrębniania danych z archiwum.
Teraz znasz podstawy pracy z plikami i katalogami. Zostaw swoją opinię na temat tego artykułu i zadaj wszystkie swoje pytania na ten temat.
